"Στην εποχή μου, αγάπες μου, μια γυναίκα πληρωνόταν για τραγούδια είτε στην όπερα είτε στο μπορντέλο. Και δυστυχώς, η φωνή μου δεν μπόρεσε ποτέ να φτάσει τις ψηλές νότες μιας άριας."
"Ο παπάς Γεράσιμος αισθάνθηκε ότι η πίστη του ήταν ένας σκύλος που τάιζε για χρόνια μόνο και μόνο για να τον δει στο τέλος να τον εγκαταλείπει. Τράβηξε αρκετές ρουφηξιές απ' το τσιγάρο, πασχίζοντας να επιβληθεί στις αμφιβολίες του.
<<Επιστήμη... Γιατί πρέπει να ανακατεύεται στη δουλειά του Θεού>>"
"<<Είσαι ο πλουσιότερος άνθρωπος σε όλη την περιοχή>>.
<<Και τι σημασία έχει, όταν το μόνο που μυρίζω είναι σκατά και δεν μπορώ να έχω την εφημερίδα μου στην ώρα της;>>"
"<<Κι ο Παράδεισος είναι ιδιωτική λέσχη>>, πρόσθεσε ένας άντρας με βαμμένα μαλλιά, χρυσά δαχτυλίδια και μενταγιόν. <<Αλλά, παρόλο που πληρώνεις συνδρομή όλη σου τη ζωή, ακόμα μπορούν να σου αρνηθούν την είσοδο στην πόρτα>>.
"Ο παπα-Γεράσιμος κοίταξε την κάννη του Λούγκερ. Είναι άλλο πράγμα να πιστεύει κανείς στη μετά θάνατον ζωή, σκέφτηκε. Και τελείως άλλο να σπεύδει προς αυτή."
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου