O Chirbes γράφει ένα βιβλίο γεμάτο εικόνες από γεγονότα οικεία, κοντινά.
Μιλάει για την κρίση, για τους μετανάστες, για τη σύγκρουση των πολιτισμών, για την ανεργία, για τις συντάξεις, για τους ανθρώπους, για τα αδιέξοδα, για τις δουλειές, για το παρελθόν, για την οικογένεια. Μιλάει για πολλά (ίσως πάρα πολλά), η γραφή του είναι πυκνή (ίσως πολύ πυκνή), συχνά συναρπαστική.
Ο "Γκρεμός" ξεκινάει δυνατά, και είσαι σίγουρος ότι θα σου αρέσει. Όταν όμως τον τελειώνεις, μένεις να αναρωτιέσαι. Για τις πολλές μεγάλες προτάσεις. Για τις συνεχείς αλλαγές χαρακτήρων. Για τις ιδέες που επαναλαμβάνονται...
Καταλαβαίνεις τους λόγους, τί θέλει να πετύχει ο συγγραφέας (και σε μεγάλο βαθμό το πετυχαίνει), παρόλα αυτά, κάπου κουράζεσαι.
Σε καμία όμως περίπτωση δεν μπορείς να ξεχάσεις την ιστορία του Ahmed, αυτή που ανοίγει τον "Γκρεμό" (και αναρωτιέσαι, αν και φαντάζεσαι το λόγο, γιατί μένει εκεί, μόνο στο πρώτο "κεφάλαιο"). Η δε συνάντησή του με τους σκύλους στους βάλτους της Olba παραμένει μια από τις πιο δυνατές (αν όχι η δυνατότερη) του βιβλίου όλου.
Rafael Chirbes, On the Edge / En la orilla.
