Όταν διάβασα τη Διαφθορά (Filth) πριν 16-17 χρόνια, είχα απλά συγκλονιστεί. Λογικά την πρόσθεσα κατευθείαν σε μια μικρή λίστα με (πολυ)αγαπημένα βιβλία που είχα φτιάξει (και παραμένει) στο μυαλό μου. Εδώ να σημειώσω ότι δεν υπήρξα ποτέ μέγα fan του Trainspotting, του γνωστότερου βιβλίου του Irvine Welsh, που είχε προηγηθεί. Όπως καταλαβαίνει κανείς, έσπευσα να αγοράσω το Crime, το άτυπο δηλαδή sequel, όταν κυκλοφόρησε. Για πολλούς και διάφορους λόγους, χρειάστηκε να περάσουν ν χρόνια μέχρι να το πιάσω στα χέρια μου, κάτι που έκανα επιτέλους φέτος το καλοκαίρι -αρχίζοντας παράλληλα ένα ιδιότυπο bus reading τις πολύ πρωινές ώρες. Το Crime, λοιπόν, είναι ένα σαφώς πολύ αξιόλογο βιβλίο που σε καμία σελίδα δεν φοβάται το πολύ λεπτό, κεντρικό θέμα, με το οποίο επιλέγει να ασχοληθεί. Είναι ένα άξιο sequel (χωρίς να φτάνει βέβαια το πρώτο βιβλίο). Όσον αφορά στο φινάλε του, ενδεχομένως αρχικά να ξενίζει (συγκριτικά με το απίστευτα σκοτεινοβαρυκιασήκωτο φινάλε του Filth), αλλά τελικά ίσως να μην ειναι τόσο happy, όσο φαίνεται. Ή, απλά ίσως εγώ να προτίμησα να το δω έτσι. Recommended προφανώς και τα δύο.
[αρχική ανάρτηση στο instagram στις 11.09.2018]
