Μωρο-τράγουδα VI

Είμαι -σχεδόν- σίγουρος ότι ο μπαμπάς θα μου κρατούσε μούτρα αν δεν έπαιρνα έστω και λίγη από την αγάπη του για τους Beatles. 

Τελικά τα βρήκαμε. Επί 3 για την ακρίβεια!

Μωρο-τράγουδα V

και μια βουτιά στα 80's, έτσι, για να πάρω γεύση από τη δεκαετία στην οποία μεγάλωσαν η μαμά και ο μπαμπάς.

τί είδους γεύση;

Να'το, επί τρία!

Μωρο-τράγουδα ΙV

Στη συνέχεια, ο μπαμπάς ήθελε, όπως και δήποτε, να μου μάθει τους Blur. 

Ξεκίνησε με αυτό το κομμάτι, που ήταν προσωπικό του αγαπημένο.

Τίποτα.

Δοκίμασε την πιο ροκ (και δημοφιλή) έκδοση του συγκροτήματος σε αυτό εδώ:

Πάλι τίποτα.

Τελικά λύση βρέθηκε, μάλλον απρόσμενα, στο εξής, άκρως αντιπροσωπευτικό τραγούδι του group, που φαίνεται πώς εκτιμάμε και οι δυο μας εξίσου:

Επιτυχία!

Μωρο-τράγουδα ΙII

Ακολούθησε μια περίοδος (για μέρες μιλάμε, μη φανταστείτε) όπου γουστάραμε (εγώ κυρίως, ο μπαμπάς κρατούσε μια απόσταση) πολύ τούτο δω το τραγούδι (λίγο λιγότερο και το clocks του ιδίου συγκροτήματος). 

Να σημειώσω επίσης ότι ο μπαμπάς δεν το είχε ακούσει ποτέ νωρίτερα. Χάρη σε μένα, τελικά, διαπίστωσε ότι το εν λόγω άσμα ήταν (πολύ) μεγάλο σουξέ στην (όχι και τόσο μακρινή) εποχή του.

Μωρο-τράγουδα ΙI

Το πρώτο τραγούδι που ακούσαμε φανατικά μετά την επιστροφή από τις καλοκαιρινές μας διακοπές, κάπου στις αρχές του Σεπτέμβρη.
(η επιλογή της συγκεκριμένης εκτέλεσης, αντί του official videoclip, έγινε από τον μπαμπά)

Μωρο-τράγουδα Ι

 

Όταν ήμασταν μωρά ακόμα (μεταξύ 8 και 10 μηνών), οι SOAD μας έφερναν (σχεδόν) πάντα, έναν γλυκό ύπνο.

Από τα τυχερά για τον μπαμπά, αφού ψάχνοντας τα τραγούδια των SOAD που θα με κοιμίσουν, ώρες ώρες εντόπιζε άγνωστα, προηγουμένως, κομμάτια (κομματάρες), όπως το παραπάνω. Ή, το παρακάτω.