Βιωματικό ποστ

Ακολουθεί βιωματικό ποστ (ή κάτι τέτοιο). 

Χθες το απόγευμα τα δύο νεότερα μέλη της οικογένειας (the two boys) μας έκαναν τη χάρη και έπαιξαν, χωρίς ιδιαίτερες διακοπές, για περίπου 1 συνεχή ώρα. Δεν ξέρω αν είναι ρεκόρ, αλλά σίγουρα αποτελεί μια εξαιρετική επίδοση. 

Την πρώτη μισή ώρα το παιχνίδι τους ήταν το εξής. Πήραν στα χέρια τους από ένα κομμάτι φελιζόλ (ευτυχώς το κουτί της νέας τοστιέρας περιείχε δύο, γιατί αλλιώς δεν μπορώ να φανταστώ τι θα γινόταν) και ο καθένας προσπαθούσε να διαλύσει το δικό του σε όσο μικρότερα κομματάκια γινόταν. Ο μεγάλος προνόησε και τοποθέτησε μια λεκάνη μπροστά του, μέσα στην οποία έριχνε τα αποτελέσματα των κόπων του. Ο μικρός πάλι, όχι. Τέλος πάντων, μικρό το κακό, μπροστά στην ημίωρη σχετική ηρεμία. 

Τη δεύτερη μισή ώρα, το παιχνίδι τους μεταφέρθηκε στο μεγάλο κρεβάτι (του μπαμπά και της μαμάς), και πήγαινε κάπως έτσι: στέκονταν και οι δύο όρθιοι, και συναγωνίζονταν στο ποιος από τους δύο θα κάνει την πιο θεαματική πτώση/βουτιά. Ευτυχώς όλες οι πτώσεις/βουτιές βρήκαν στόχο (κανείς από τους δύο δεν βρέθηκε με τα μούτρα στο πάτωμα), ενώ σε μία τέλεια επίδειξη συνεννόησης και συγχρονισμού (!), δεν είχαμε συγκρούσεις κεφαλιών ή άλλα συναφή ατυχήματα. Τα θυμήθηκα όλα αυτά γιατί σήμερα που γυρίζαμε με τον μεγάλο από την απογευματινή δραστηριότητα και αναρωτήθηκα (δυνατά) αν ο μικρός θα έχει ήδη κοιμηθεί μέχρι να φτάσουμε στο σπίτι, η επιθυμία του (μεγάλου) ήταν να βρει τον μικρό ξύπνιο για να συνεχίσουν το χθεσινό παιχνίδι. 

Βρισκόμαστε άραγε στην απαρχή μιας νέας εποχής; 

υγ. η νέα τοστιέρα -αν και πολύ νωρίς ακόμα- παρουσιάζει δείγματα καλού ψησίματος.

Το soundtrack του φετινού καλοκαιριού

[δυστυχώς βλέπω πλέον ότι το βίντεο δεν είναι διαθέσιμο - ευτυχώς προνοήσαμε και το κατεβάσαμε...]

Ήρθε ώρα να πούμε και λίγα λόγια για το soundtrack του φετινού καλοκαιριού -όπως προέκυψε εντελώς τυχαία, την εντελώς τελευταία στιγμή. 

Μας την έβγαλε στα προτεινόμενα το youtube της έξυπνης τηλεόρασης μία μέρα πριν φύγουμε. Την άκουσα ολόκληρη. Για κάποιο λόγο είπα να την ακούσω και το επόμενο πρωινό. Όσο μαζεύαμε τα πράγματα.

Τότε ο Γιώργος ζήτησε να την πάρουμε μαζί μας. Την κωδικοποιήσαμε βιαστικά, την αποθηκεύσαμε, και όντως την πήραμε μαζί μας, σε ένα φλασάκι.

Την ακούσαμε σίγουρα άλλες 5 φορές από την αρχή μέχρι το τέλος, τις περισσότερες την επιλογή την έκανε ο Γιώργος (αν μη τι άλλο, ένα ενδιαφέρον διάλειμμα ανάμεσα στα μεσημεριανά επεισόδια Πέππας, Μικρών Einstein και Μίκυ). Και κάπου εκεί οι διακοπές τελείωσαν.

Του χρόνου και πάλι.

Τα τραγούδια του Γιώργου και του Νικόλα - VI

Lost in Hollywood (live @ Rock am Ring 2011) - System of a Down
(Άνοιξη 2017)

[με τον Γιώργο να τραγουδάει τα backing vocals του Serj σε σχεδόν καθημερινή βάση - η επιλογή της συγκεκριμένης έκδοσης φυσικά δεν έγινε τυχαία]

Τα τραγούδια του Γιώργου και του Νικόλα - V

Guardians of Asgaard - Amon Amarth

(Άνοιξη 2017)

[με το κεφάλι του Νικόλα να κινείται ρυθμικά]

Τα τραγούδια του Γιώργου και του Νικόλα - ΙV

Gröne Lunden - Omnia

(Άνοιξη 2017)

[Χωρίς να ξεχνάμε και τα "Earth Warrior" και "Fee Ra Huri" που έπαιξαν επίσης δυνατά]

Τα τραγούδια του Γιώργου και του Νικόλα - ΙII

Rebellion (Lies) - Arcade Fire

(Άνοιξη 2017)

Τα τραγούδια του Γιώργου και του Νικόλα - ΙI

Enough is Enough - Chumbawamba

(Χειμώνας 2016-2017)

[με την απαραίτητη κουβέντα για το τι είναι ο φασισμός και γιατί ρίχνουμε μπουνιά στη σβάστικα...]

Τα τραγούδια του Γιώργου και του Νικόλα - Ι

The Dead Heart - Midnight Oil

(Μάιος 2017)